“O‘zbekiston eng tezyurar poyezdlarga ega mamlakatlar bo‘yicha dunyo reytingida 17-o‘rinda qayd etildi va bu borada AQSHdan ham o‘zib ketdi”. Internet xabari

“Afrosiyob”: Toshkentu Qarshi;

tezlik – 255 kilometr/soat –

Shoshdan chiqib ketyapman shitob.

Qatorlarni quvar betoqat

jigarrang to‘p misoli oftob.

Shoshayapman,

quyosh ham shoshar,

g‘ildiraydi necha tom osha.

Mo‘ltib chiqdi Sirdaryoga ham,

mana, sizga tongdan tomosha.

Derazada boshlandi dashtlar,

oftobimda susaydi shashtlar.

Shaharlik-da,

qaydan ham bilsin,–

kengliklardan olmoqni gashtlar.

Jizzax.

Dovon oshyotgan onim,

bo‘m-bo‘sh ko‘rdim xira samoni.

Yo‘q, har holda, oynam oldida

uchratmadim kun – bevafoni.

Yuzin to‘sgach abrlar ila,

ketaverdim

sabrlar ila.

Yo‘l tanobi yig‘lab ko‘rishdi

sog‘inch otlik jabrlar ila.

So‘ng suratin chizdi tog‘larda,

ba’zan qolib ketdi bog‘larda.

(Ishq sarg‘aytgan chehrayi zardin

qizg‘andimi bizdek “sog‘”lardan?)

Yarqiradi qilichdek daryo,

sharqiradi yashil qon,

har yon

daraxtlar qo‘l ushlashib go‘yo

chekindilar ortga – Shosh tomon.

Ortda yo‘llar – arshin va arshin.

Oldda yo‘llar – arshin va arshin.

oraliqda uchqur robita –

“Afrosiyob”:

Toshkentu Qarshi.

Jangovar saf arobalari

kabi o‘tar

uylar karvoni.

Ko‘hna kentlar xarobalari –

moziylarning o‘lmas dostoni.

Qo‘sh torining havozasini

navolarga rostlagach

oqin, –

Amir Temur darvozasidan

kuydek kirar lojuvard oqim.

Samarqanddan otlanib,

Temur

qancha muddat yurgan Kashk[1]kacha?

Ot ustida o‘tgan bir umr…

Ammo, bugun – davr boshqacha.

…Ko‘k bag‘rida charx urar lochin,

balki bizni quvib o‘tmoqchi?!.

Qanotlari toldi – jonhalak

va shiddatdan chirpirak

ochun.

Bor bo‘lsin yo‘l,

rabot, rastalar!

Ey, sog‘inchdan ko‘ngli xastalar,

poyingizga gilam bo‘lmoqda

daraxtlar – shu g‘uj guldastalar.

Yo‘l og‘moqda Nasafga sari,

safarim tez bormoqda qarib.

Bekat. Gavjum.

Qarshim kutmoqda –

Oylar oyi, kunlar sarvari!